Hiyang-hiya ako sa mga tao noong mga sumunod na araw. Iba ang tingin nila sa akin at ‘yung iba ay sumisigaw talaga sa mukha na magnanakaw ako. Tapos si Papa, konting mali ko lang susuntok kaagad. Nagtiis pa ako kapuso kasi parang mali talaga kung bigla akong mawawala. May mga tao din namang hindi naniniwalang kaya kong magnakaw, sa kanila ko sinasabi ang totoo na mga pinsan ni Gary ang nagnakaw at sila ang nagbigay sa amin ni Gary ng pambayad. Sabi ko kahit libutin nila ang lahat ng rice mill sa buong bayan kung nakapagbenta kami ng palay.
Pero sa totoo lang, kaya kong tiisin ang pangit na tingin ng mga tao sa akin. Hindi ako masyadong apektado dahil alam ko ang totoo. Ang hindi ko lang kayang tiisin noon ay si Aira. Ang pambe-break niya sa akin at ‘yung idea na hindi na kami. Masakit ‘yun sa akin dahil mahal na mahal ko siya.
0 comments:
Post a Comment